De aarde.
Prachtig. Divers.
Druk. In gevaar…
Zullen we samen de wereld redden?
Is dit het redden waard?
Wereldvrede
“Vrede op Aarde” – iedereen heeft het er over, maar niemand heeft het ooit bereikt. Sterker nog, vandaag de dag vechten we onszelf kapot. Soms met wapens, soms met woorden. En “Ik weet het beter dan jij” kan zomaar uitlopen op een wereldoorlog.
In het Westen is er bijna geen gewapende oorlog meer.
Betekent dat dan ook dat er vrede is?
“Ik weet het beter dan jij” is een gedachte – die ook nog eens heel veel voorkomt, in heel veel verschillende vormen. Vaak heb je het zelf niet eens door. En als zo’n gedachte het begin is van ruzie, kun je zeggen dat we eigenlijk oorlog maken door onze manier van denken.
Tijd om dat denken eens onder de loep te nemen.
Laten we denken over ons DENKEN.
De dag dat we op onze prachtige aardbol wereldvrede gaan zien, zal wel wat verder in de toekomst liggen dan voor ons nu is te overzien. Maar dat hoeft ons er niet van te weerhouden om een begin te maken! Laten we het makkelijker maken voor onze kinderen om in vrede te leven.
Ons denken
Kinderen die nu naar school gaan, leren, logischerwijs, uiteindelijk op dezelfde manier te denken als wij. Dit kritische denken kent gradaties en begrippen als ‘meer/minder’ en ‘beter/slechter’. Het is, jammergenoeg, ook de manier van denken die scheiding tussen mensen veroorzaakt.
Het is natuurlijk ook mogelijk om verbindend te denken, maar dát leren we dan weer niet op school. Als je bijvoorbeeld zoekt naar de overeenkomsten, in plaats van naar de verschillen, dan valt het element van de strijd weg. Generaliserend denken noemen we dat. Want kritisch denken is prima, zeker voor wetenschappelijke vooruitgang. Maar net zo belangrijk (als niet belangrijker) is het om generaliserend te kunnen denken. Want dat zorgt ervoor dat mensen kunnen samenleven, met elkaar én met zichzelf!
Keuze: we kunnen dus denken in strijd en oorlog, maar we kunnen er ook voor kiezen dat niet te doen. Simpel toch? Tja… maar voor mensen in onze tijd blijkt dát nou juist het moeilijkste wat er is.
Onderwijs
Op scholen wordt de maatschappij vormgegeven. In het onderwijs over de hele wereld leren kinderen kritisch – onderscheidend – te denken. Ze leren te streven naar het beste, het hoogste, het mooiste. Dit resulteert in op zichzelf gerichte en uiterst zelfbewuste individuen, opgevoed om uit te groeien tot succesvolle… tja, ruziemakers. De term ‘narcisme’ komt tegenwoordig maar al te vaak voorbij.
Is dat nou wat we willen?
Wij stellen voor kinderen op school op te leiden tot ‘super-narcisten’. Nee, niet compleet egocentrische en gewetenloze individuen – juist niet! Een supernarcist denkt niet vanuit zichzelf alleen, maar neemt als uitgangspunt de wereld, waarvan hij ook zelf onderdeel uitmaakt.